خداحافظ همکلاسیا

این همه آدم باحال تر از من پیدا نکردی خاطره تعریف کنه؟
من خاطره هام غمگینه همه گریشون میگیره

خوش به حالتون که دور هم بودید درس خوندید،عشق و حال کردید،بهتر بگم زندگی کردید،اما من منه الا... درس و دانشگاه ول کردم و چسبیدم به کار(من یه پسر خیلی درس خون،از اول تا هنرستان شاگرد اول،المپیادی، اما شیطون،دانشگاه رشت قبول شدم آخ که چه جایی بود حتی ثبت نام هم کردم) نمیدونم چرا یه دفعه خوشی زد زیره دلم گفتم گور بابای درس و خدمت میرم واسه خودم کار میکنم میشم آقای خودم ،اوایلش به خودم گفتم تو نمیری 5سال از زندگی جلو افتادم واسه همین هول ورم داشت و یه مغازه رو کردم دوتا تا خرخره رفتم زیر قسط الان نه روز دارم نه شب، نه رفقای هنرستانم و دارم نه هم دانشگاهی،آرزوی یه روز واسه خودم بون شده واسم کابوس،یه روز بدون دلهره کار از خواب بیدار بشم،الان تو تنهایی هام که فکر میکنم میبینم که این روزگازه که الان 10 سال از من جلو افتاده
(درسته من هم کلاسی شما دوستان عزیز نبودم اما چون ازاد کردید که همه میتونن بنویسن منم نوشتم مرسی از همتون)

من خاطره ای ندارم

ولی ایده خوبی بود آقا مصطفی

مرســـــــــــی

Satiya- Z نوشته است:

این همه آدم باحال تر از من پیدا نکردی خاطره تعریف کنه؟
من خاطره هام غمگینه همه گریشون میگیره

ای بابا این حرفا چیه خب تعریف کن دیگه مهم نیس که چی باشه حالا یا غمگینه یا شاد
خاطره منو نگاه کن هم شاد هم غمگینه ولی خداییش همشو راست گفتم یه جاشم دروغ نگفتم شما ام بگید
نترسید چیزی ازتون کم نمیشه

Amir_click نوشته است:

خوش به حالتون که دور هم بودید درس خوندید،عشق و حال کردید،بهتر بگم زندگی کردید،اما من منه الا... درس و دانشگاه ول کردم و چسبیدم به کار(من یه پسر خیلی درس خون،از اول تا هنرستان شاگرد اول،المپیادی، اما شیطون،دانشگاه رشت قبول شدم آخ که چه جایی بود حتی ثبت نام هم کردم) نمیدونم چرا یه دفعه خوشی زد زیره دلم گفتم گور بابای درس و خدمت میرم واسه خودم کار میکنم میشم آقای خودم ،اوایلش به خودم گفتم تو نمیری 5سال از زندگی جلو افتادم واسه همین هول ورم داشت و یه مغازه رو کردم دوتا تا خرخره رفتم زیر قسط الان نه روز دارم نه شب، نه رفقای هنرستانم و دارم نه هم دانشگاهی،آرزوی یه روز واسه خودم بون شده واسم کابوس،یه روز بدون دلهره کار از خواب بیدار بشم،الان تو تنهایی هام که فکر میکنم میبینم که این روزگازه که الان 10 سال از من جلو افتاده
(درسته من هم کلاسی شما دوستان عزیز نبودم اما چون ازاد کردید که همه میتونن بنویسن منم نوشتم مرسی از همتون)

داش امیر اینطوری نگو شما چشم مایی این حرفا چیه
درسته ما زیارتت نکردیم ولی از داش سعید زیاد تعریفتو شنیدیم
ایشاالله که زندگی شما هم رو روال بیوفته و آسایش داشته باشی داداش گلم

باش دارم مینویسم. تو همین بنویسم یا تو موضوع جدید؟

یــــآسـے نوشته است:

من خاطره ای ندارم

ولی ایده خوبی بود آقا مصطفی

مرســـــــــــی

یاسی خانم مگه میشه خاطره نداشته باشید از این 2 سال !!!
حالا اگه دوس ندارید تعریف کنید اون دیگه بحثش جداست ولی در کل خوشحال میشیم خاطرات بچه ها رو بخونیم
ممنون

Satiya- Z نوشته است:

باش دارم مینویسم. تو همین بنویسم یا تو موضوع جدید؟

هر جا دوس داری ولی فکر کنم همین جا باشه بهتر باشه حالا هر جور که راحت تری

یادش بخیر سال 88 بود با دوستم همینجوری دفترچه گرفتیم و گفتیم بهتر از بیکاریه بریم دانشگاه دقیقا کنکور اسفند ماه بود همزمان با جشن نامزدی خواهرم چه عذابی کشیدم سر این کنکور بالاخره کنکورو نیم ساعت دادیم و منتظر جواب موندیم در کمال ناباوری من دانشگاه قبول شدم و دوستم قبول نشد انقد ناراحت شدم که تنها باید برم دانشگاه ولی باید میرفتم روزا اول دانگشاه بود من دیر اودم سر کلاس درو باز کردم وااااااااااای چه عظمتی بود کلاس تا خرخره پر بود و جا واسه من نبود همیشه ی نفرو با خودم میاوردم تنها نباشم ولی به مرور زمان با همه آشنا شدم . روزای بعد دو گروه شدیم و من افتادم تو گروه دوم با زور و بلا خودمو تو گروه اول جا دادم و تازه همه چی شروع شد.
چه دورانی بود هیچ وقت یادم نمیره کلاسای استاد همدانی کویت بود واسم ی پسره همیشه صندلی کناریم میشست ی پسر توقس و لجباز که هیچ وقت کم نمیاورد یا داشتیم باهم کل کل میکردیم یا کاریکاتورمو میکشید. الحق که نقاشیش 20 بود( حالا این همه ذوق نکن زشته)
این کل کلا گذشتو منم پررو تر از اون بودم و کم نمیاوردم بالاخره باهم دوست شدیم وااااااااااااااای هیچ وقت یادم نمیره دوتامون همدیگرو دوست داشتیم ولی رومون نمیشد بهم بگیم (آخرشم من گفتم).
استارت دوستیمون زده شد و چه خوب و چه بد 4 ترم گذشت. ترم اول و دوم بهترین روزای زندگیم بود ولی از ترم 3 فاصله ها بیشتر شد و دیگه ترم 4 بدتر شد. چرا اینجوری شد خدا میدونه حتما قسمت بود.
با اینکه دانشگامون در حد ی مدرسه غیرانتفاعی کوچیک بود و دل بچه های کلاسمون اندازه دریا بود ولی دیر فهمیدم. دانشگام تموم شد حسرت ی باهم بودن تو دانشگاه با بچه ها بودن و می کشم ولی هرچیزی 1 روز شروع میشه ی روزم تموم میشه ولی کاش به این زودی تموم نمیشد.
امیدوارم تو کارشناسی دوباره همه ی همکلاسیامو ببینم. خیلی زود گذشت ولی عالــــــــی بود

ایول
بابا اون همه ام که میگفتی غمگین نبود
ولی اشکمونو درآوردی دیگه
ای کاش دوباره همه دور هم جمع بشیم واسه کارشناسی

غمگینارو قیچی کردم خودت که بهتر میدونی
من که از خدامه ایشاا... که میشه.
آزاد میخوای بری یا غیرانتفاعی؟

ساعت 9 رفتم اداره پست
هم فیش ثبت نام غیر انتفاعی رو گرفتم هم دانشگاه آزاد
نامردا 24500 بهم انداختن این دوتا رو

وای چقد گرون.

شما چیکار میکنید
میگیرید یا نه ؟
اصلا شرکت میکنید کارشناسی یا نه ؟؟؟

اره. امروز ساوه نیستم دسترسی ندارم سپردم دوستم بگیره هم آزاد هم غیرانتفاعی

اکی موفق باشی
امیدوارم که کنکور قبول بشی

یادش بخیر
یه زمانی بود که تو هر ثانیه دعا می کردم بمیرم و از دست این دنیا خلاص بشم.
حدودا 2 یا 3 سال پیش بود ...
از پیام نور اراک انصراف داده بودم ، کارم و ول کرده بودم و با این که خونه گرفته بودم تو اراک ولی دیگه نمی تونستم غریبی بکشم و مدام جیم می شدم میومدم ساوه پیش رفقا ،تا لا اقل اونا یکم بخندوننم و چند لحظه ای بی خیال مشکلا شم.
تو اوج بی پولی کلی بدهکار بودم .یه شب بچه ها که دیدن خیلی تو فکرم .بهشون وضعیتمو گفتم.
دمشون گرم، یک شب تا صبح رو مخم کار کردن تا دفترچه علمی کاربردی بگیرم..!!فقط یک روز وقت داشت ولی به اصرار بچه ها صبح زود رفتم دفترچه گرفتم و الکی و بی انگیزه کنکور دادم...!!
تو جلسه کنکور فقط رو میزم شعر می نوشتم که یهو مراقب دبیر دبیرستانمون از آب دراومد و از اون جایی که بسیار سر کلاسش شیطونی کرده بودم منو شناخت و 6 تا سوال کمکم کرد..
اون 6 تا سوال همانا و قبولی من همانا ..!!
انقدر داغون بودم که حاضر نشدم ثبت نام کنم ولی بازم به اصرار داداشام(همون رفقا) نام نویسی کردم.
روز اول وقتی جمعیتو دیدم زیاد تعجب نکردم،چون تو پیام نور دو برابر همکلاسی داشتم!!
ولی واقعا کل دنیا رو مخم رژه می رفت ..من بعد از 3 سال غریبی تو اراک و 4 ترم درس خوندن دوباره باید از اول شروع می کردم..
حوصله هیچکیو نداشتم ، بچه ها رو به چشم یه مشت چیز ترم جوگیر می دیدم،مخصوصا اون دختر قمیه که مدام نطق می کرد..
پیش خودم می گفتم :
" مهد کودک های ساوه بخدا / صد شرف دارد به این دانش سرا "
وقتی درس شروع شد خندم گرفت.. آخه درس هایی که داشتیم نسبتش در مقایسه با پیام نور یک به هزار بود !!
ولی بد نشد،چون باعث شد انگیزه پیدا کنم که درس بخونم و همینطورم شد ترم یک و ترکوندم..
کم کم با بچه ها صمیمی شدم
اول داش محمد رضا
بعد یوسف و حسن و جواد و رئیس بزرگ(+حاجی)
خوشی ها شروع شده بود و من از تمام بدبختی ها فاکتور گرفتم و بی خیال دنیا فقط می خندیدم!!!
خانومای هم کلاسی هم واقعا بهترین دخترای دانشگاه بودن،برای همشون آرزوی موفقیت می کنم
ترم 2 شد و دیگه عشق و حالمون چند برابر شد.چون با سعید و امید و مصطفی هم خونه شدم..
اصلا یادم نمیره با همه مشکلاتی که داشتم وقتی پیش بچه ها بودم شاد شاد شاد بودیم
این پفیوز های کوچولو شده بودن همه زندگی من!! یه ساعت نبودن دپسرده میشدم
همکلاسی،هم خونه ای ،داداش ،رفیق بودیم هیچ ،تازه همکارم شدیم...یادش بخیر عجب روزایی بود سر کار رفتن!
ترم 3 و 4 دوباره روزگار قهرش گرفت و تا جایی که می تونست عقده هاشو رو سر من خالی کرد ولی باز این داداشا بودن که نمیزاشتن کم بیارم
الان درس تموم شده ولی خدا خودش می دونه من یکی که یه لحظه هم فراموششون نمی کنم و هر جای دنیا هم که باشن بهشون سر می زنم و نوکرشونم هستم
البته اگه کارشناسی ردیف شه که دیگه کره زمینو می ترکونیم
.
.
.
.
وای خدا،چقدر فک زدم،دهنم کف کرد

دااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااش کامی بپر تو بغلم عزیزم
نوکرتم پس بالاخره تو ام خاطرتو تعریف کردی
ایول دمت گرم
جون تو دلم برات خیلی تنگ شده من احتمالا 5شنبه بیام ساوه جایی نریاااااااااااااااااااااااا

MY LOVE نوشته است:

Amir_click نوشته است:

خوش به حالتون که دور هم بودید درس خوندید،عشق و حال کردید،بهتر بگم زندگی کردید،اما من منه الا... درس و دانشگاه ول کردم و چسبیدم به کار(من یه پسر خیلی درس خون،از اول تا هنرستان شاگرد اول،المپیادی، اما شیطون،دانشگاه رشت قبول شدم آخ که چه جایی بود حتی ثبت نام هم کردم) نمیدونم چرا یه دفعه خوشی زد زیره دلم گفتم گور بابای درس و خدمت میرم واسه خودم کار میکنم میشم آقای خودم ،اوایلش به خودم گفتم تو نمیری 5سال از زندگی جلو افتادم واسه همین هول ورم داشت و یه مغازه رو کردم دوتا تا خرخره رفتم زیر قسط الان نه روز دارم نه شب، نه رفقای هنرستانم و دارم نه هم دانشگاهی،آرزوی یه روز واسه خودم بون شده واسم کابوس،یه روز بدون دلهره کار از خواب بیدار بشم،الان تو تنهایی هام که فکر میکنم میبینم که این روزگازه که الان 10 سال از من جلو افتاده
(درسته من هم کلاسی شما دوستان عزیز نبودم اما چون ازاد کردید که همه میتونن بنویسن منم نوشتم مرسی از همتون)

داش امیر اینطوری نگو شما چشم مایی این حرفا چیه
درسته ما زیارتت نکردیم ولی از داش سعید زیاد تعریفتو شنیدیم
ایشاالله که زندگی شما هم رو روال بیوفته و آسایش داشته باشی داداش گلم

خیلی گلی داش مصطفی به امید موفقیت های پی در پی همه بروبچ انجمن اردیبهشت

دوست دارم داش امیر

چه خاطرات جالبی من اصلا نمیدونستم. موفق باشید آقای نظری

Satiya- Z نوشته است:

چه خاطرات جالبی من اصلا نمیدونستم. موفق باشید آقای نظری

مم ن
همچنین شما

MY LOVE نوشته است:

دااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااش کامی بپر تو بغلم عزیزم
نوکرتم پس بالاخره تو ام خاطرتو تعریف کردی
ایول دمت گرم
جون تو دلم برات خیلی تنگ شده من احتمالا 5شنبه بیام ساوه جایی نریاااااااااااااااااااااااا

نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوکــــــــــــــــــــــــــــــرتــــــــــــــــــــــــم داداشـــــــــــــــــــــــــــــــم
بدو زغال گذاشتم

kamyab نوشته است:

MY LOVE نوشته است:

دااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااش کامی بپر تو بغلم عزیزم
نوکرتم پس بالاخره تو ام خاطرتو تعریف کردی
ایول دمت گرم
جون تو دلم برات خیلی تنگ شده من احتمالا 5شنبه بیام ساوه جایی نریاااااااااااااااااااااااا

نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوکــــــــــــــــــــــــــــــرتــــــــــــــــــــــــم داداشـــــــــــــــــــــــــــــــم
بدو زغال گذاشتم

داااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااش کامی !
ای بابا باز که زغال چینی گذاشتی !!!
باش دیگه اشکال نداره داش زحمتتو شهید نمیکنیم
بزن بریم داش
جون داداش چه کامی ام میده

خدایا شــــفــــآ. انشاا... همه خوب بشن